Wiktor Andrijowycz Juszczenko, ukr. Віктор Андрійович Ющенко (ur. 23 lutego 1954 we wsi Chorużiwka w obwodzie sumskim, Ukraina) – polityk ukraiński, były premier, obecny prezydent Ukrainy.
Juszczenko ukończył Instytut Finansowo-Gospodarczy w Tarnopolu, pracował jako zastępca głównego księgowego w kołchozie pod Iwano-Frankiwskiem, następnie był prezesem oddziału Banku Państwowego ZSRR, prezesem Banku Rolno-Przemysłowego w Kijowie.
W 1993 został prezesem ukraińskiego banku centralnego. W 1996 uczestniczył we wprowadzeniu ukraińskiej waluty (hrywny). W grudniu 1999 objął stanowisko premiera kraju.
Juszczenko był jednym z dwóch głównych kandydatów w wyborach prezydenckich które odbyły się 31 października 2004 r. Zmierzył się z prorosyjskim kandydatem Wiktorem Janukowyczem, wyznaczonym przez ówczesnego prezydenta Leonida Kuczmę na swojego następcę. Ukraińska opozycja obawiała się, że wyniki wyborów zostaną sfałszowane przez obecne władze i wskazywały na liczne nieprawidłowości podczas kampanii wyborczej, od likwidowania niezależnych mediów poprzez tolerowanie chuligańskich ataków na zwolenników Juszczenki aż po próbę otrucia.
Według dr. Michaela Zimpfera z Rudolfinerhaus testy kliniczne dowiodły, że pogorszenie stanu zdrowia Juszczenki nastąpiło z powodu bardzo wysokiej koncentracji dioksyny (TCDD), w większości przyjętej drogą pokarmową. Tę teorię sugerował poprzednio dr John Henry z londyńskiego szpitala St. Mary's Hospital, opierając się na widocznych zmianach skórnych, będących charakterystycznym objawem zatrucia dioksyną. Inne teorie, zakładające ostrą postać infekcji wirusowej, zostały oddalone. 11 grudnia 2004 r. wiedeńscy lekarze potwierdzili dioksynowe zatrucie i stwierdzili ponad wszelką wątpliwość, że stężenie dioksyn w organizmie Juszczenki przekracza tysiąc razy zwyczajną wartość. Prezydent Ukrainy, Leonid Kuczma, odwołał wiceszefa służb specjalnych SBU Wołodymyra Saciuka, który jest podejrzewany o organizację próby otrucia Juszczenki.
Według oficjalnych wyników, ogłoszonych z dużym opóźnieniem, Juszczenko wygrał pierwszą turę wyborów zdobywając 39,87% głosów. Jego przeciwnik Wiktor Janukowycz zdobył 39,32% głosów. W drugiej turze wyborów 21 listopada 2004 uzyskał 46,61% poparcia i przegrał z Janukowyczem (49,46%). Zarówno zwolennicy Juszczenki, jak i zagraniczni obserwatorzy nie uznali tych wyborów za demokratyczne, podejrzewając obecne władze o fałszerstwo na szeroką skalę. Od 22 listopada setki tysięcy Ukraińców w Kijowie oraz w całym kraju protestowało przeciwko manipulacjom władz, w akcji nazwanej "pomarańczową rewolucją". Między innymi dzięki masowym wystąpieniom oraz wsparciu zagranicy, w tym Polski, Sąd Najwyższy Ukrainy unieważnił wyniki wyborów jako sfałszowanych i nakazał powtórzenie ich drugiej tury. Tym razem zwycięzcą został Juszczenko, zdobywając 51,99% głosów, podczas gdy premier Wiktor Janukowycz uzyskał 44,20% głosów.
Wiktor Juszczenko został zaprzysiężony na prezydenta Ukrainy 23 stycznia 2005 r.
Jako drugi cudzoziemiec otrzymał w 2004 roku tytuł Człowiek Roku tygodnika Wprost.
Stosunek Wiktora Juszczenki do OUN i UPA wyznaczany jest przez wiele czynników, wśród których wymienić można między innymi dbałość o poparcie środowisk kombatanckich i nacjonalistycznych, a także manipulowanie polityką historyczną dla celów stosunków zagranicznych.
W sierpniu 2004 "Nasza Ukraina" była współorganizatorem (razem z Blokiem Julii Tymoszenko) ogólnoukraińskiej akcji pod hasłem : "Wołyń - ukraińska ziemia; OUN i UPA - nasi bohaterowie". Pikietowano między innymi pod polską ambasadą. Uczestnicy protestów domagali się, aby prezydent nie ważył się przepraszać Polaków za wołyńską tragedię.
12 sierpnia 2006 roku podczas odbywającego się zjazdu OUN prezydent Juszczenko napisał: "OUN zawsze była na czele walk o umocnienie idei narodowej [...]. OUN przeszła surową praktykę walk w dwudziestych i trzydziestych latach XX stulecia (z Polakami), w burzliwe lata II Wojny Światowej. Wasze unikalne doświadczenie i umiejętności łączenia twardej postawy narodowej z giętkim konstruktywizmem dziś nie traci na aktualności [...]. Dlatego OUN może być chwalebnym przykładem dla wielu politycznych i społecznych sił Ukrainy. Jestem przekonany że Wasza organizacja nadal pozostanie jednym z kamieni węgielnych budowy Państwa Ukraińskiego [...] sława Ukrainie".
18 sierpnia 2006 roku, w czasie obecności na Światowym Kongresie Ukraińców prezydent Ukrainy powiedział: "Powiem otwarcie mnie bardzo imponuje panujący na Forum duch, oklaskiwałem wypowiedź mego przyjaciela Askolda Lozynskiego [...]", prezydent Juszczenko udekorował następnie Jurija Szuchewycza (syna Romana Szuchewycza - dowódcy UPA) i Stepana Chmarę orderami państwowymi i nadał im tytuły Bohaterów Ukrainy, pomimo że parlament ukraiński nie uchwalił ustawy przedłożonej przez poprzedni rząd o nadanie działaczom OUN i partyzantom UPA praw kombatanckich.
14 października 2006 roku, w 64 rocznicę powstania UPA prezydent Wiktor Juszczenko, podpisał dekret uznający Ukraińską Powstańczą Armię za ruch wyzwoleńczy. Dekret ten ma jedynie znaczenie propagandowe, gdyż odpowiednia uchwała nie została jeszcze podjęta przez ukraiński parlament, a ponadto Prezydent Ukrainy nie ma uprawnień do nadawania komukolwiek statusu kombatanta i do przyznawania związanych z tym przywilejów i ulg[1].
Zdjęcia Prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki
(Фотовідбитки Президента України Віктора Ющенко)
Zdjęcia żony Prezydenta Ukrainy, Katarzyny Juszczenko
(Фотовідбитки дружини Президента України, Катерини Ющенка)